Skip to content

1. Gryf i progi

Każda gitara, która do nas trafia przechodzi szlif progów. Przy czym „szlif progów” to duży skrót od prac, które obejmują wszystkie czynności niezbędne do wykonania szlifu progów. Samo szlifowanie to może 10% czasu, który trzeba na to zadanie poświęcić.

Najpierw sprawdzany i smarowany jest pręt:

Sprawdzamy, czy progi dobrze siedzą w podstrunnicy i w razie konieczności podstrunnica jest zabezpieczana a progi wklejane i dociskane:

Podstrunnica jest dokładnie czyszczona.

Wykonujemy szlif progów w kontrolowanym naprężeniu z możliwością dokładnego ustawienia gryfu, tak, aby usunąć jak najmniej materiału lub jak kto woli – żeby progów zostało jak najwięcej.

Podstrunnica jest zabezpieczana a progi zostają zaokrąglone i wypolerowane.  Na końcu podstrunnicę konserwujemy olejkiem.

2. Polerka lakieru

Część gitar polerujemy i dostają od nas „drugie życie”.
Obecny proces polerowania to rezultat wielu lat praktyki i testowania różnej chemii, technik, materiałów oraz urządzeń. Dziś idzie do dużo szybciej i sprawniej niż 5 lat temu, a rezultaty są znacznie lepsze.

Korzystamy z polerki rotacyjnej do dużych i płaskich powierzchni oraz z polerki DA do krawędzi i delikatnych miejsc.
Do zakamarków też mamy specjalne narzędzie.

 

Do specjalnych zadań mamy też „czołg”, który bardzo szybko radzi sobie z usuwaniem rys po szlifowaniu:

3. Polerka / czyszczenie osprzętu

Wbrew pozorom przywracanie blasku staremu osprzętowi to duże wyzwanie!

Hardware w instrumentach jest wykonany z różnych materiałów, stosowane są też różne powłoki – chrom, nikiel, malowanie proszkowe, pozłacanie itp. Każdy z tych materiałów wymaga innego podejścia i innych środków chemicznych. Kiedyś wrzuciliśmy klucze do odrdzewiacza i po 10 minutach kruszyły się w dłoniach, bo jak się okazało – są, a raczej były, aluminiowe.

Ruchome części są smarowane, a po procesie polerowania zabezpieczane antykorozyjnie. Czarny i złoty osprzęt traktujemy ultra delikatnie, bo powłoki szybko się wycierają.

Polerujemy też pickguardy – głębokich rys niestety nie usuniemy, ale prezentują się dużo lepiej!

4. Korekta siodełka

Wiele gitar ma fabrycznie zbyt wysoko osadzone struny na siodełku.

Trzeba wtedy użyć znacznie więcej siły, aby docisnąć struny do progów na pierwszych pozycjach. Efektem ubocznym jest nieprawidłowa intonacja na pierwszych progach – dźwięk jest zbyt wysoki.

Używamy precyzyjnego urządzenia do mierzenia wysokości strun nad pierwszym progiem i eliminujemy problem.

5. Ekranowanie elektroniki

Ekranowanie instrumentu eliminuje w znacznej mierze “brum”, który pojawia się kiedy nie dotykamy uziemionych elementów naszej gitary.  Eliminuje także charakterystyczne bzyczenie podczas dotykania strun. Oczywiście podstawowym warunkiem do tego, aby ekranowanie w ogóle działało, jest uziemienie w gnieździe, do którego podłączamy nasz sprzęt. Jeśli uziemienie jest kiepskie lub w ogóle go nie ma, nawet najlepsze ekranowanie nie rozwiąże wtedy problemu.

Komora elektroniki jest najpierw czyszczona, aby taśma dobrze przylegała do powierzchni:

Wszystkie elementy ekranu muszą być uziemione – w innym wypadku tylko pogarszają sytuację i działają jak antena – odwrotnie niż byśmy chcieli.

 

6. Profesjonalny set-up

Każdy instrument jest profesjonalnie ustawiany. Staramy się ustawiać instrumenty uniwersalnie. Niska akcja strun, ale nie tak niska, żeby ktoś, kto ma silną artykulacje miał problemy z wydobyciem dźwięku. Zazwyczaj w gitarach basowych jest to 2mm na G i 2,4mm na E, a w gitarach elektrycznych 1,4-1,8mm.

Ustawiamy krzywiznę gryfu, akcję strun, wykonujemy korektę siodełka, regulujemy intonację oraz wysokość przetworników, a czasem też kąt osadzenia gryfu. Wszystko to ma kluczowy wpływ na komfort gry na instrumencie oraz przede wszystkim na jego brzmienie.

Można wziąć dwie takie same gitary ustawić je na różne sposoby – zapewniamy będą brzmiały i zachowywały się skrajnie inaczej.